Gisteren hadden we een verjaardagsfeestje van een hele lieve vriend van ons.
Hij werd 77 jaar en het zou wel eens zijn laatste verjaardagsfeestje zijn aangezien hij aan het einde van zijn leven staat.
We werden ontvangen in een prachtige botanische tuin, waar we nogmaals geïnspireerd werden om zelf ook een zwemvijver aan te leggen.
Gewoon omdat het zo fijn is om alle elementen van de natuur en dieren een plek te geven. Al geef ik toe dat de kikkers van mij niet echt hoeven.. maar dat is een ander verhaal..
Met een kopje koffie en een Limburgse vlaai (voor Bart maar liefst vier punten) schuiven we aan een tafeltje bij andere mensen.
Een Nederlandse man begint enthousiast honderduit te praten en ik realiseer me, oja we zijn in de wereld..
Dan voel ik heel sterk dat ik ook hier trouw wil blijven aan mijn eigen verlangen. We draaien het gesprek zo dat ook wij kunnen genieten van de inhoud en voordat we weer in het oude gesprek zouden kunnen belanden, maken we een toertje door de prachtige tuin.
Terug aangekomen bij het gezelschap ga ik wat te drinken halen en ik ont-moet een vrouw aan de dranktafel. Ze vraagt wie ik ben?
Mijn naam is Janneke en ik ben een vriendin van Joseph én ik ben zoveel meer..
Ze ontvangt dit en zegt: ´ik ben Jill en ik ben ook zo veel meer. We begrijpen elkaar zonder woorden.
We kijken elkaar aan en voelen en zien elkaar, de liefde is gedeeld.
We wensen elkaar een fijne dag verder en met mijn drankje in mijn hand en de liefde in mijn hart ga ik terug naar Bart, die een fijn plekje aan het zwembad gevonden heeft.
Liefs Janneke
Reactie plaatsen
Reacties