Na een dag niet geheel afgestemd op de flow, wil ik even in het boombed gaan liggen achter in de tuin als ik een daverend gedreun aan machines hoor.
Bij de eik aangekomen zie ik dat het blijkbaar tuinboon-oogst-tijd is. Met vijf enorme combine’s rijden ze in colonne over het land achter de eik. Ook een aantal tractoren met karren en een surveillance wagen staan paraat.
Ik voel mijn 3e chakra in elkaar krimpen en ik voel medelijden met de aarde.
Heeft ze alles gegeven om die boontjes te laten groeien en dan rijden ze met die enorme machines ondankbaar over haar heen.
Mooi passend rijden deze machines met de naam Ploeger rond en de emoties boosheid, verdriet en ongeloof runnen door mijn lijf.
Hoe is het mogelijk dat het zover is gekomen, visie is ver te zoeken, denk ik geraakt..?
Mijn eerste reactie zou zijn om weg te lopen en iets in mij zegt, blijf er maar bij, voel maar.
Mokkend zet ik mij op een stoel in het tuinhuis vlakbij en voel wat ik voel.
Het is een heel proces en terwijl ik dit schrijf voel ik dat ik me verantwoordelijk voel voor de Aarde en haar wilde beschermen.
Maar dat ik dat natuurlijk niet doe door boos en/of verdrietig te worden en ik voel dat - wanneer het grote werk op het land straks gedaan is - ik de aarde wil eren.
Dan vergeef ik de boeren, de consument en mezelf voor wat we de aarde allemaal aandoen en ga ik rustig terug naar het binnenkoer.
De volgende dag loop ik naar het veld en zie ik een deel van de machines nog staan.
Er is geen man te bekennen en mijn drive om de aarde te eren wordt groter.
Ik verontschuldig me namens de mensheid voor ons brute en ondankbare gedrag, het uitbuiten en misbruiken van de altijd genereuze aarde.
Ik eer haar kracht en schoonheid en vraag haar waarom ze zo verdraagzaam is?
Ze antwoordt dat dit de manier is om de mensen zelf tot inzicht te laten komen. Als het echt niet meer zo kan dan pas kan er een globale nieuwe visie ontstaan.
Daarmee laat ik het los en leg mij in de hangmat om mijn verhaal op te schrijven :-)
Liefs Janneke
Reactie plaatsen
Reacties
De ploeger machines waren en bleven present tot diep in de nacht tijdens ons nachtje boombed, met hun eentonig maaiende motoren slaagden ze er in om ons terug binnen de veilige muren te jagen van de slaapkamer. Industriële geldwinning staat nu eenmaal centraal bij een groot deel van de maatschappij. Mijn ouders hebben zich krom gewerkt op het land , tussen de dieren om de 4 kinderen groot te brengen. Ik snap dat supermarkten gevuld moeten worden ook in 2022, deze morgen ben ik braambessen gaan plukken in het bos en ben dankbaar voor wat de natuur nog steeds ophoest.
De aarde en haar bewoners zal terug als eenheid gaan leven Geert, daar blijven we op vertrouwen!